31.05.2010 günü Siyonist İsrail’in hiçbir hukuk tanımadan saldırdığı Mavi Marmara gemisinde bulunan ve Gazze’deki kardeşlerine bir ümit olabilme coşkusuyla yola çıkan Uğur Süleyman Söylemez ağabeyimiz, saldırı sonrasında beyninden ağır bir şekilde yaralanmış ve bir müddet siyonist çetenin hastanelerinde kaldıktan sonra özel bir uçakla Ankara Atatürk Hastanesine getirilmişti.
Hastanede sekiz ay boyunca yoğun bakımda tedavi gören Uğur Süleyman Söylemez, tedavisinde gelişme sağlanamayınca, sekiz ayın sonunda evde bakılmak üzere hastaneden çıkarıldı. 4 yıla yakın komada olan Uğur Süleyman Söylemez ağabeyimiz bugün (23.05.2014)de Hakkın Rahmetine kavuştu.Cenab-ı Hak’tan ağabeyimize rahmet diliyoruz…
RAHMETLİNİN EŞİYLE DAHA ÖNCEKİ BİR ZAMANDA YAPILAN BİR RÖPORTAJ
Soru: Tuğba Hanım, bize Süleyman Bey’in yardım faaliyetlerinden, dünyadaki mazlumlara ve Filistin’e olan ilgisinden bahseder misiniz?
Tuğba Söylemez: Gücünün yettiği ölçüde yardım ediyordu. En hassas noktası ise Filistin’di. Süleyman Bey’in profesyonel iş hayatı devam ediyordu. İşini gücünü bırakarak bir gemiye atlayıp Gazze’ye gitmeyi göze alabilecek kadar kararlıydı. Nasıl yetişiyordu bunca şeye? Kendini mazlumların yerine koyup aynı acıyı hissediyordu. Maddi şeyleri gözü görmüyordu. Çocuklarını mesela, onları dahi gözü görmedi. “Gidip onlara yardımcı olmam gerekiyor.” diyerek gemiye binip gitti. Zaten her zaman öyleydi. Birine yardım edilecek dendiği an herkesten önce koşardı.
Soru: Süleyman Bey gemiye Antalya’dan bindi sanırım. Antalya’da üç dört gün Kepez Spor Salonu’nda kaldılar. Kepez’de farklı din, ırk, dil ve siyasi görüşten insanlar vardı. Hiç konuşuyor muydunuz Antalya’dayken, mesela ortamla ilgili neler anlattı size?
Tuğba Söylemez: Çok sık telefon görüşmesi yapıyorduk. Orada yaşadığı her şeyi anlatıyordu. Sanırım bir İngiliz Müslüman olmuştu. Ondan bahsetti. Ortamı anlatıyordu. “Kimileri Kur’an okuyor, kimi müzik dinliyor… Herkes kendi inancına göre hareket ediyor; çok farklı, çok değişik bir ortam.” diyordu. “Aslında senin de burada bulunmanı çok isterdim ama şimdi ben gideceğim.” demişti.
Soru: Son konuşmanız ne zaman oldu? Menfur saldırı yaşandıktan sonra eşinizden haber alabildiniz mi? Nasıl bir süreç yaşadınız?
Tuğba Söylemez: Eşimden üç buçuk dört gün boyunca haber alamadık. Tüm yolcular ve yaralılar döndükten sonra İsrail’de bir ağır yaralının kaldığını, durumunun çok ciddi olduğunu ve bu nedenle Türkiye’ye getirilemediğini öğrendik. Başbakan’ın talimatıyla o yaralının fotoğrafı geldi. Fotoğraftaki kişi eşimdi.
Soru: Saldırıyı nasıl öğrendiniz? Sonrasında neler yaşadınız?
Tuğba Söylemez: Oğlumla birlikte İHH’nın internet sitesinden yolculuğu sürekli takip ediyorduk. 30 Mayıs akşamı saat 10-11 arasıydı, karartmaların başladığı söylenmişti. Oğlum, “Anne gel, İsrail Büyükelçiliği’ne gidelim.” dedi. Ben de “Hele bir sabahı bekleyelim.” dedim. Sabah namazına kalktığımızda hemen interneti açtık ve geminin vurulduğunu; ağır yaralılar, şehitler olduğunu öğrendik. Namazı kılar kılmaz soluğu İsrail Büyükelçiliği’nin önünde aldık. Elçilik önünde sadece iki kişi vardı o an, sonradan insanlar toplanmaya başladı. Önce şehit sayısı beş deniyor, sonra başka bir haber geliyor ve şehit sayısının 20 olduğu söyleniyordu. Oğlum ve ben, babamızın onlardan biri olduğunu biliyorduk. Çünkü eşim kendini hiçbir şeyden sakınmayan çok cesur biriydi. Çok farklı biriydi… Canını feda edebilecek bir insandı ki, bunu da yaptı zaten…
Soru: Eşinizi almak için ambulans uçakla İsrail’e gittiniz. İsrailli yetkililerle muhatap oldunuz mu? Orada neler yaşadınız?
Tuğba Söylemez: Bizi elçilik görevlileri karşıladı. Bize refakat eden Türk doktorlarla birlikte Uğur Bey’in olduğu hastaneye gittik. Doktorlar, “Önce biz göreceğiz. Uğur Bey’in durumu hakkında bilgi alacağız. Sonra sizi görüştüreceğiz.” dediler. Sonra oğlumla birlikte eşimin yanına girdik. Uğur Bey’in durumunun çok ağır olduğunu, her an için kaybedilebilecek bir hasta olduğunu ve bu nedenle Türkiye’ye götürülmesinin çok riskli olduğunu söylüyorlardı. Eşimin orada İsraillilerin elinde kalmasından çok rahatsız oldum. Oğlumla istişare ettik ve ne olursa olsun eşimi Türkiye’ye getirmeye karar verdik. Bize nakil için bazı kâğıtlar imzalattılar ve hiçbir mesuliyet kabul etmediklerini söylediler. Ben de, “Söyler misiniz vururken mesuliyet kabul ediyordunuz da şimdi mi kabul etmiyorsunuz?” dedim.
Soru: Diyelim ki yarın sabah Süleyman Bey ayağa kalktı, sizce ilk yapacağı şey ne olur, hiç düşündünüz mü?
Tuğba Söylemez: Bazen konuşuyoruz da şu an ayağa kalksa eminim tekrar yine Filistin’e gitmek isteyecektir. Hiç tereddüt etmeden gidecektir.
Soru: Tuba Hanım, son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı?
Tuğba Söylemez: Bu yaşadığımız olaylar bizi olgunlaştırdı. Birçok şeyin farkında değilmişiz önceden. İnsan kendisi bazı şeyleri birebir yaşayınca Filistin’de yaşananları daha iyi anlıyor. Oradaki şehit ailelerini, yaralı ailelerini daha iyi anlıyor. Mavi Marmara şehitlerinin, yaralılarının aileleri unutulmamalı. Bütün Müslümanlar onlara gerçek manada kalben yardımlarda bulunmalı.
Follow
